De Wet op de buitenlandse handel en betalingen regelt de buitenlandse handel en economische transacties tussen Duitse onderdanen en buitenlanders - altijd gebaseerd op het principe van het economisch territorium. Sinds 1961 vormt het het kader voor de organisatie van handel met andere landen. De Wet op de buitenlandse handel en betalingen is gebaseerd op het principe dat alle transacties met andere landen toegestaan zijn zonder beperkingen, zolang ze niet uitdrukkelijk onderworpen zijn aan beperkingen.
Daarom is de beweging van goederen, betalingen en diensten met buitenlandse landen vrij. Beperkingen kunnen voortvloeien uit de Wet op de buitenlandse handel en betalingen zelf, naast andere wetten en voorschriften - bijvoorbeeld douanevoorschriften, gezondheidsvoorschriften of wetten inzake marktregulering.
